09 Insulinoodporność komórki wątrobowej Pobierz

Opis:

Streszczenie: Insulinooporność oznacza upośledzoną wrażliwość tkanek na insulinę, najczęściej związaną z defektem insulinowego szlaku przekaźnictwa wewnątrzkomórkowego sygnału. Insulinooporność hepatocytów manifestuje się przede wszystkim niekontrolowaną produkcją i uwalnianiem glukozy z wątroby, czego skutkiem jest hiperglikemia. Prowadzi do zaburzeń metabolicznych, zwłaszcza dotyczących gospodarki  węglowodanowej, jak również lipidowej prowadząc do nadmiernej akumulacji lipidów w wątrobie. Wewnątrzkomórkowy nadmiar lipidów estryfikowany jest przede wszystkim do triacylogliceroli (TAG), diacylogliceroli (DAG) i ceramidów (CER), które w sposób bezpośredni interferują z insulinowym szlakiem przekaźnictwa sygnału, nasilając insulinooporność hepatocytów. Wzrost zawartości diacylogliceroli wewnątrz
hepatocytów powoduje wzmożenie aktywności kinazy białkowej C (PKC), a nadmierna akumulacja ceramidów  może być przyczyną inaktywacji kinazy białkowej B (PKB), czego skutkiem jest fosforylacja i dezaktywacja substratu receptora insulinowego (IRS-1), co prowadzi do zmniejszenia translokacji transporterów dla glukozy do błony komórkowej (GLUT-2). Znaczenie insulinooporności hepatocytów przede wszystkim objawaia się rozwojem zespolu metabolicznego, wzrostem ryzyka sercowo-naczyniowego i przewpleklym prozesem zapalanym i nowotworzeniem.
Słowa kluczowe: insulinooporność, hepatocyty, NAFLD (niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby) wolne kwasy tłuszczowe, ceramidy, diacyloglicerole, triacyloglicerole

Rozmiar:

256.9 KB

Autor:

Jadwiga Daniluk

Wersja z dnia:

15.12.2011