1.2 Analiza przeciwciał przeciwko antygenom „in vivo” borrelia Burgdorferi u pacjentów z boreliozą stawową. Pobierz

Opis:

Streszczenie: Borelioza jest powszechnie występującą na świecie wielonarządową chorobą zakaźną przenoszoną przez kleszcze. Czynnikiem etiologicznym są krętki Borrelia burgdorferi. Obraz kliniczny późnej fazy choroby bywa zróżnicowany, a wyniki badań serologicznych niekiedy trudne w interpretacji. Dwuetapowa diagnostyka boreliozy obejmuje test ELISA oraz test potwierdzenia Western-blot. Antygenami powszechnie wprowadzonymi do diagnostyki zakażeń Borrelia burgdorferi sensu lato są wysoce specyficzne białka, głównie OspC, OspA p83, p39, p17, a także VlsE wysoce immunogenne białko pojawiające się „in vivo” po transmisji krętka do organizmu człowieka. O ile antygen VlsE występuje w większości testów serologicznych, to pozostałe markery BBA36, BBO323, Crasp3, pG nie są włączone do rutynowej diagnostyki. Antygeny „in vivo” są ważnymi oznacznikami w serologii IgG dla zaawansowanego stadium boreliozy, w związku z czym testy diagnostyczne uwzględniające owe antygeny pozwalają w większym stopniu ocenić reakcję odpornościową, w stosunku do stanu klinicznego pacjenta. Celem niniejszej pracy była ocena występowania w surowicy pacjentów przeciwciał IgM i IgG przeciwko specyficznym antygenom B.burgdorferi i antygenom z grupy „in vivo”, zawartych w teście Wester-Blot.
Słowa kluczowe: Borelioza z Lyme, Borrelia burgdorferi, Western-blot, antygeny in vivo, VlsE, BBO323

Rozmiar:

233.8 KB

Autor:

Małgorzata Kozioł, Małgorzata Tokarska-Rodak, Maria Kozioł-Montewka

Wersja z dnia:

19.01.2011